Mosty zbudowane czyli część trzecia historii warszawskich przepraw wiślanych

W okresie pierwszych 25 lat PRL-u Warszawa tak jak i cała Ojczyzna „urosła w siłę i ludziom żyło się dostatniej”. Na ulicach naszego miasta przybywało nie tylko autobusów, trolejbusów i tramwajów ale przede wszystkim warszaw, syrenek, trabantów, wartburgów, moskwiczy i innych takich. Robiło się coraz ciaśniej a przeprawa mostowa z jednego na drugi brzeg Wisły stawała się nie lada wyzwaniem. Władza postanowiła ten problem rozwiązać. Podjęto więc decyzję o budowie w Warszawie kolejnej arterii komunikacyjnej. i nowego mostu. Trasę i Most Łazienkowski, bo o nich tu mowa, wybudowano w rekordowym tempie – trzech lat (1971-1974).

22 lipca 1974r tłumy warszawiaków na czele z pierwszym sekretarzem Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Edwardem Gierkiem, przemaszerowały nowym Mostem Łazienkowskim. Pamiątką po tym wydarzeniu jest tablica znajdująca się na balustradzie po praskiej stronie mostu: „W XXX-lecie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej czwarty most w Warszawie z Trasą wzniesiony w latach 1971-1974 oddano w dniu lipcowego święta”

Budowany w pośpiechu, pełen niedoróbek Most Łazienkowski wymaga częstych remontów. Pierwszy przeprowadzono wkrótce po otwarciu a kolejne co kilka lat. Nie wiemy na jak długo wystarczą obecnie prowadzone prace remontowe.

Most Łazienkowski, o stalowej konstrukcji wspartej na żelbetowych podporach, jest drugą (po Moście Siekierkowskim) najruchliwszą przeprawą wiślaną. Obsługuje około 20% warszawskiego ruchu mostowego.

W 1981r most otrzymał imię generała Zygmunta Berlinga.

W tym samym roku, 27 listopada, inny generał – Stefan „Grot” Rowecki został patronem kolejnego warszawskiego mostu. Most będący częścią Trasy Toruńskiej budowany był od 1977r. Obecnie wchodzi w skład drogi ekspresowej S8, łączącej Białystok z Wrocławiem. Konstrukcyjnie składa się z dwóch niezależnych części w każdym kierunku. Do ubiegłego roku, do czasu rozpoczęcia remontu, Most Generała „Grota” Roweckiego był mostem o największym natężeniu ruchu.

W 1985r pojawił się w Warszawie nowy most, co prawda tymczasowy, saperski – nazwany Mostem Syreny. Ta pontonowa przeprawa przez Wisłę była zastępstwem dla remontowanego Mostu Poniatowskiego.

Most Syreny zbudowany został w okresie trzech miesięcy przez żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego. Łączył Tamkę i Wybrzeże Szczecińskie. Po zakończonym remoncie „Poniatoszczaka”postanowiono Most Syreny zachować jeszcze na czas remontu Mostu Śląsko-Dąbrowskiego. Rosnące natężenie ruchu przekonało władze Warszawy o konieczności powstania w tym miejscu stałej przeprawy wiślanej. Most Syreny pozostawiono więc aż do 2000r, kiedy to został zastąpiony Mostem Świętokrzyskim.

Rozebrany Most Syreny nie przeszedł jednak na zasłużoną emeryturę. Jego przęsła służyły jako elementy wiaduktu w Alei Krakowskiej, potem na Trasie Toruńskiej a obecnie tworzą most nad Bzurą w Kozłowie Szlacheckim (powiat sochaczewski).

6 października 2000r Warszawa otrzymała, wspomniany już, Most Świętokrzyski. Pierwszy w Stolicy most o konstrukcji wantowej. 90 metrowy pylon, na którym zaczepiono 48 stalowych lin, podtrzymuje płytę mostu. Pylon stoi na prawym brzegu a na lewym most jest wsparty na dwóch podporach osadzonych w dnie Wisły.

Świętokrzyski, choć jest przeprawą o charakterze lokalnym i mało istotną w rozwiązaniu problemu warszawskich korków komunikacyjnych, to stał się ulubionym mostem warszawiaków. Lubią go również ekipy filmowe. Wiele scen, zwłaszcza romantycznych, nakręcono właśnie na Moście Świętokrzyskim np. spotkanie w strugach deszczu bohaterów komedii „Nigdy w życiu”.

W 2002r połączono Mokotów z Pragą Południe i Wawrem drugim mostem wantowym – Siekierkowskim .W tym przypadku konstrukcja mostu została podwieszona na dwóch pylonach i 54 linach nośnych. 90 metrowe pylony w swoich „nogach” posiadają windy, którymi można dotrzeć na wysokość 62m a dalej do szczytu prowadzą metalowe drabiny. To udogodnienie dla ekip technicznych.

Obecnie jest to przeprawa wiślana o największym nasileniu ruchu obsługująca 21% całego ruchu mostowego w mieście.

Dwa lata temu, w 2012r powstał kolejny warszawski most łączący Białołękę z Bielanami. To Most Północny, który otrzymał imię słynnej noblistki Marii Skłodowskiej-Curie. Dzięki tej przeprawie odetchnęli głównie mieszkańcy Tarchomina, którzy w ten sposób zyskali dogodne połączenie z lewobrzeżną częścią Warszawy i istniejącą linią metra.

Opisując warszawskie mosty, te które były i te które obecnie służą miastu nie wolno pominąć jeszcze jednego bardzo ważnego komunikacyjnie mostu. To kolejowy Most Średnicowy, który powstał w okresie międzywojennym w latach 1921-30. Jest częścią trasy Kolei Średnicowej, obsługującej ruch kolejowy wschód – zachód. Obok kolejowego Mostu Gdańskiego Most Średnicowy pełni niezwykle ważną rolę w warszawskiej komunikacji. Obok pociągów dalekobieżnych jeżdżą nim również składy Szybkiej Kolej Miejskiej, służące przede wszystkim mieszkańcom podwarszawskich miejscowości.

Tak więc obecnie Stolica posiada osiem mostów drogowych i dwa kolejowe. Niebawem przybędzie nam jeszcze jedna przeprawa – podziemny 500 metrowy tunel pod dnem Wisły obsługujący II linię metra.

Sądząc po „korkach”, jakie tworzą się każdego dnia w naszym mieście, nadal mamy za mało mostów. W planach usprawnienia komunikacji Warszawy przewidziano budowę kolejnych przepraw wiślanych. Czekamy więc z niecierpliwością na Most Zygmunta Krasińskiego, który połączy Targówek z Żoliborzem, Most Południowy (Wilanów – Wawer) i dwa Mosty Śródmiejskie (planowane w sąsiedztwie Mostu Śląsko-Dąbrowskiego).